Konstelacje Krzysztofa Pająka

Żywioł, potęga, urok Wszechświata intryguje i zaciekawia nie tylko naukowców. Wśród jego entuzjastów znajdują się również poeci, pisarze, kompozytorzy, artyści. Ich wizje gwiazdozbiorów, galaktyk, mgławic, czarnych dziur, mlecznych dróg pozwalają nam pojąć i uświadomić sobie fenomen osobliwych przestrzeni i obiektów kosmicznych oddalonych od Ziemi o miliardy lat świetlnych. Te najdalsze znajdują się mniej więcej w połowie drogi do granicy obserwowalnego Wszechświata. Astronomom, astrofizykom, astrologom w poznawaniu i zrozumieniu wielu tajemnic pozaziemskiego świata pomagają niesamowite, fenomenalne fotografie międzyplanetarnych terytoriów przekazywane na Ziemię przez kosmiczny teleskop Hubble’a, umieszczony na orbicie okołoziemskiej 24 kwietnia 1990 roku. A co pomóc może artyście?  Czy tylko wyobraźnia, intuicja?

Krzysztofa Pająka – malarza, grafika, fotografa – fascynują i inspirują nie tylko biblijne i mitologiczne opowieści, naskalne obrazy pierwotnych mieszkańców Ziemi, sztuka starożytnego Egiptu, futurystyczne miasta, rafy koralowe, obrzędowe zabawy i tańce, rytualne totemy, ale także, a może przede wszystkim, kosmiczne pejzaże. Artysta uważnie spogląda w głąb czasu i dziejów, przygląda się współczesności – tej zwykłej, codziennej i tej tajemniczej, intrygującej, nie poddającej się łatwym komentarzom i interpretacjom. Tworzy fascynujące zbiory znaków i symboli. Sztuka jest dla mnie porządkowaniem chaosu otaczającego nas świata – wyznaje artysta. Pod tym, co uważa się za powierzchowną dekoracyjność, chciałbym ujawnić drugie dno – szlachetną prostotę i harmonię.

Jego wielowątkowe, pulsujące obrazy, grafiki, fotografie łączą abstrakcyjne formy z organicznymi i geometrycznymi konturami, urzekają kolorystyką, nieograniczoną paletą barw. Sprawiają wrażenie, że pochodzą z innych, pozaziemskich cywilizacji. Z rozwagą mówią o istocie i sensie istnienia, potrzebie poznawania natury i mechanizmów życia; ostrzegają przed burzeniem ładu i porządku zastałych struktur. Są zapisem doznań i oczarowań, wzruszeń i irytacji. Stanowią bardzo osobiste, przekonywujące odczytanie metafizycznego i egzystencjalnego wymiaru rzeczywistości. Są wśród nich obrazy „świecące”, zaczarowane, odkrywające swoją piękność w blasku światła ultrafioletowego. Urzekają niezwykłymi, efektownymi impresjami ujawniającymi wszystko to, co w świetle normalnym, dziennym jest niewidoczne, odległe jak kosmiczne mgławice, konstelacje gwiezdne.    

Aby lepiej zrozumieć znaczenie twórczości Krzysztofa Pająka warto przytoczyć zawartość maila, który artysta dostał od Pani Eweliny Kuźniarskiej, która widziała jedną z jego wystaw: […] Pana prace są inspirujące, różnorodne, żywe i po prostu pociągające. Wyróżniają się nie tylko formą, ale siłą, która w nich tkwi i pozwala powrócić do początku – do momentu kiedy byliśmy wolni i mogliśmy czerpać bezpośrednio z natury.

Jerzy Brukwick

wieloletni szef Galerii Krytyków Pokaz w Warszawie